Ο ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΑΝΑΡΤΩ TA ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΟΥ ΣΤΟ FACEBOOK

Από χρόνια τώρα αναρτώ στο facebook δικά μου ποιήματα, τα οποία συνοδεύονται από εικόνες ανάλογου περιεχομένου ή τραγούδια. Με ικανοποίηση διαπιστώνω ότι και πολλοί άλλοι γνωστοί μου αλλά και άγνωστοι, οι οποίοι ασχολούνται με το γράψιμο, αναρτούν δικά τους κείμενα, ποιητικά είτε πεζά. Επίσης, είναι αρκετοί κι εκείνοι οι οποίοι σημειώνουν κάτω από τις αναρτήσεις μου ότι τους αρέσουν και πολλές φορές μάλιστα τις σχολιάζουν με πολύ θετικά σχόλια. Αυτό στην αρχή πολύ με κολάκευε, μέχρι που έφτασα στο σημείο να συμπεράνω ότι είχε δίκαιο ο φίλος μου ο Κυριάκος που μου είπε: «Να, λοιπόν, ακόμα ένας σύγχρονος τρόπος για να παρουσιάσεις την ποίηση σου: το facebook.».

Με την πάροδο, όμως, του χρόνου, αν και γνώρισα πολλούς πολύ αξιόλογους ανθρώπους και διάβασα εξαιρετικές αναρτήσεις, διαπίστωσα ότι το facebook δεν είναι χώρος για τέτοιου είδους αναρτήσεις, αλλά για αναρτήσεις περιεχομένου της καθημερινότητας, πιο κοινότυπου και πιο ανάλαφρου. Άλλωστε, τέτοιου είδους αναρτήσεις είναι που αρέσουν, όπως καταλάβαινα, και αυτές είναι που διαβάζονται περισσότερο. Όσο για το «μ’ αρέσει» που οι διαδικτυακοί φίλοι μου εκεί μέσα σημείωναν κάτω από τις αναρτήσεις μου, δεν μπορούσα  να ξέρω με βεβαιότητα αν πράγματι τις διάβαζαν ή αν το έκαναν έτσι, από αβροφροσύνη, χωρίς να τις διαβάσουν ή για ανταπόδοση του δικού μου «μ’ αρέσει», που σημείωνα κάτω από τις δικές τους αναρτήσεις. Διότι από ό, τι είχα ακούσει γινόταν και αυτό.

«Έχω την αίσθηση ότι δεν είναι αυτός τρόπος αλλά ούτε και χώρος να παρουσιάζω το λογοτεχνικό μου έργο», εξομολογήθηκα μια μέρα στον φίλο του τον Κυριάκο, ενώ πίναμε παρέα τον καφέ μας.   

«Δεν βρίσκεται η ίσια σου!», με μάλωσε εκείνος. «Αποφάσισε τέλος πάντων τι θέλεις. Διαφορετικά, μη μου παραπονεθείς ξανά ότι τα έργα σου δεν  προωθούνται. Εσύ φταις για τούτο και φτάνει πια να ρίχνεις το φταίξιμο σε άλλους. Εκτός κι αν δεν αξίζουν.», συνέχισε με το ίδιο έντονο και κατηγορηματικό ύφος.

Δεν μίλησα. Ωστόσο, τα τόσο ωμά και κυνικά λόγια του φίλου μου με προβλημάτισαν. Βρήκα ότι κατά βάθος είχε δίκιο κι εκεί που ήμουν αποφασισμένος, να απενεργοποιήσω τον λογαριασμό μου στο facebook, γιατί είχα και εξακολουθώ να έχω τις επιφυλάξεις μου για τη χρησιμότητα αυτής της υπηρεσίας, μα πιο πολύ, γιατί είναι έξω από το χαρακτήρα μου και από τις απόψεις μου για το είδος αυτό της επικοινωνίας, ανακάλεσα την απόφασή μου, γιατί ένιωθα και από την άλλη την ποίησή μου να μου παραπονιέται, που τόσα χρόνια δεν έκανα σχεδόν τίποτε για την προβολή της.  Στο κάτω κάτω αν η ποίηση μου αξίζει, δεν είναι θέμα των «μου αρέσει» ή των θετικών σχολίων στο facebook. Ο χρόνος θα το δείξει…